AYTEN

AYTEN

      Yetmişine merdiven dayamış ışıl ışıl bakışları gencecik bir adam. Sanki dünya umurunda değilmişçesine giyiyor spor ayakkabılarını sabah bir çıkıyor, hangi saatte nerede arada bul. 

-"Dünyayı ben kurtaramam ama pencereme gelen kumruları kurtarırım."

diyor. Hergün kumruları için fazladan ekmek, simit, poğaça alıyor. Yem alıyor. Sevgi dolu gülümsemesi içimi ısıtıyor adeta. 

-"Yalnız yaşıyorsunuz güya ama hiç yalnız görünmüyorsunuz maşallah."

-"Hergünüm o kadar dolu dolu oluyor ki akşam yatağımı yorgunluktan zor buluyorum."

diyor. Ardından büyük bir kahkaha atıyor. Eşinden bahsediyor biraz. Eşini on yıl kadar önce kaybetmiş. Ardından bir kaç beraberlik yaşamış. Hepsinden tek tek konuşuyoruz. Her birinden sevgi ve övgüyle bahsediyor. Ayrılıklarında hiç kavga yaşamamış. Zaten hayatına kavga diye birşey sokmamış. Gülümsüyor ve;

-"Hepsi de kendilerine evlenme vaadiyle yaklaşmadığım için ayrıldılar benden ve hepsi de başkalarıyla evlendiler. Sanki eşimin ölümünden sonra bir başkasıyla evlenmek ihanet gibi geldi bana."

diyor. Telefonunu çıkartıyor ve herbirinin kaydettiği fotoğraflarını gösteriyor tek tek. Hepside çok güzel, alımlı kadınlar.

-"Peki eşinizi anladım çok sevmişsiniz. Güzel yıllarınız geçmiş. Vefalı çocuklarınız, güzel torunlarınız olmuş. Ya aşk..?

"Seni seni" dercesine parmak sallıyor. Ardından yüksek bir kahkaha. Çayından bir yudum alıyor. İlerideki ağaçlara doğru çeviriyor kafasını uzaklara, taa ağaçların çok daha uzaklarına dalıyor gözleri. 

-"Deniz bu tarafta, manzara bu tarafta."

diye takılıyorum. Aynı anda yine çok büyük bir kahkaha sesi yükseliyor bizim masamızdan.

-"Deniz bu tarafta ama ağaçlar öte yanda. Sen hiç denizin üstüne kalp çizip, içine de sevdiğinle adınızın baş harflerini yazdın mı?"

-"Vuuu diyorum; bana sanırım buradan bir aşk hikayesi çıkacak."

-"Yazacaksan anlatırım. Ama söz ver mavi renk yazacaksın."

-"Neden mavi.? Hayaller pembe, aşk kırmızıdır oysa..!"

-"Aşkı yaşarsan kırmızı olur. Hayallerde kalırsa pembedir. Kavuşulmamış her aşk mavidir tıpkı gökyüzü gibi uçsuz bucaksız.."

Sözler dudaklarımın arasına sıkışıp kalıyor adeta susuyorum. Devam ediyor..

-"Sen edebiyatcısın. Bilir misin Ayten'i? Bir şiir.."

-"Bilmez miyim hiç..  Ümit Yaşar Oğuzcan.. Okumaya başlıyorum;

                                          Videoya tıklayıp AYTEN şiirini dinleyebilirsiniz

Gözleri dolu dolu dikkatle dinliyor ve;

-"Köyden liseyi okumam için kasabaya taşınmıştık. 1950 lerin sonları 1960 ların başları filan. İlk gördüm aşık oldum. Babası başsavcıydı. Bir süre sonra arkadaş olduk. Daha ilk gün bu şiiri okudu bana. Hayatımda duyduğum ilk şiirdi."

-"Etkileyen sizi şiir miydi, kız mı?"

-"Bilmiyorum. Ama ikisi de sanki bir bütündü. Üniversitede de sürdü arkadaşlığımız. Evlenecektik, sözleşmiştik. Hatta cahil cesareti bu ya; gidip babasından bile istemiştim. Allah'tan okullarımızı bitirmemizi şart koşmuştu. Okul bitince askere gittim. Çok mektuplaştık önceleri. Sonraları yazmayı ben bıraktım. Farklıydık. Birlikte yapamazdık. Askerlik bitince de hanımımla tanıştım. Daha çok bana uygundu. Onunla da aşk yaşadık. Evlendikten sonra bir kez babasıyla karşılaştık. Konuştuk ama hiç kızından söz açmadı. Ben de soramadım. Hanımım yaşıyorken onu hiç düşünmedim dersem yeridir. Hanımımı kaybettikten beş altı sene sonraydı. Memlekete gitmiştim. Onunla irtibatta olan biri vardı. Onu buldum. Sordum. Evlenince İstanbul'a yerleşmiş. Bir kızı varmış. Bir sene önce de vefat etmiş. İçim çok acıdı o gün. Eve geldim. Hani internette şu şiir videoları oluyor ya; onları araştırdım. Buldum Ayten şiirini. Dinledim."

     Çayından bir yudum daha aldı. Göz pınarları ıslanmıştı. Yine de gülümsüyordu. Gözlerini küçük parmak dokunuşlarıyla kuruladı. Sordum;

-"Şimdi bu gözyaşlarınız hangisine. Bir gözünüz eşinize, diğer gözünüz de o bayana mı?"

-"Hayır. İkisi de sana.."

-"Neden?"

-"Senin gibi bir güzelliğin bu genç yaşındaki yalnızlığına. Bu ihtiyarın aşk hikayelerinde kendi hikayelerini arayışına.."

-"..........................."

  Seda ATALAY